Dit waren mijn allereerste tekeningen in de zomer van 2019. Door dagelijkse meditatie en mijn hoofd voeden met informatie over hoe het brein nou eigenlijk werkt, werd ik geïnspireerd tot het blijven herhalen van dezelfde vorm. Dat gebeurt er namelijk in ons hoofd ook, totdat iets eenmaal ‘onbewust bekwaam’ is geworden. Dan is het onderdeel van onze (onderbewuste) automatische piloot geworden.

A4, Ink on Paper

Een synaps is eigenlijk niets anders dan een verbinding van neuronen in je hersenen. Een patroon. Hoe vaker je hetzelfde patroon bent ‘afgelopen’, hoe dieper het in het brein ingegraveerd is, en hoe onbewuster het patroon is. Een goed voorbeeld is verslaving. Er is een trigger, je krijgt zin in bv een sigaret, je hand gaat automatisch naar je pakje sigaretten en steekt op automatische piloot de sigaret op. Pas als je je vinger brandt tijdens het uitmaken van de sigaret realiseer je je heel bewust dat je een sigaret hebt gerookt. Hetzelfde geldt voor autorijden. Vaak als je ergens aankomt, kan je niet meer herinneren waar je allemaal geweest bent. Zo’n diep ingegraveerde synaps is dus eigenlijk een gedachte-, emotie-, en/of gedragspatroon, dat vol automatisch gaat, je lijf neemt het eigenlijk van je hersenen over.

Men zegt dat zo vanaf je 35^ste levensjaar, 5% van al je gedachte-, emotie-, en/of gedrag nog bewust gebeurt en 95% dus op de automatische piloot draait. Je hersenen zitten dus vol met diep ingesleten onbewuste patronen of ‘synapsen’, die ‘getriggerd’ worden door de omgeving.

Door nieuwe dingen te leren, maak je gelukkig nieuwe synapsen aan, die nog niet in je lijf ingegraveerd zijn, pas bij voldoende herhaling gebeurt dat wel. Je bent dan weer ‘Onbewust Bekwaam’ geworden en het gedachte-, emotie-, en/of gedragspatroon is een ‘automatisme’ geworden. Hoe vaker je nieuwe dingen doet of leert, hoe groter de neuroplasticiteit van je brein is. De neuroplasticiteit zorgt ervoor dat het brein zichzelf kan herstellen en herstructureren.

En het zijn dus deze synapsen – en de vorm er van – waar mijn tekeningen mee begonnen. Het continu herhalen van dezelfde vorm met een zwarte pen op papier. Net zolang totdat er een andere vorm ontstond of totdat het papier bijna helemaal zwart werd. Ik heb echt mijn best gedaan om het hele papier zwart te krijgen door maar ‘door te blijven gaan’. Toch bleven er kleine witte puntjes over tussen al die zwarte lijnen. ‘These negative spaces in our brain’ – zoals ik ze noem – staan voor mij symbool als stukjes ‘free will’ of mogelijkheden om jezelf te veranderen. En deze witte stukjes – zijn veranderd in zwarte stippen of stipjes of cirkels, zoals je in andere posts zal zien.